prolog

            Uśmiech od ucha do ucha na twarzy i wielki uścisk od jeszcze wtedy najlepszego przyjaciela.

- Możesz podać mi tą babeczkę? – spytał mnie kilka chwil wcześniej. Podając pyszne ciastko chłopakowi, a moja mama chwyciła za aparat.

- Julia, uśmiech.

Pamiętam, jak byłam mała, to życie było o wiele prostsze. Miałam super przystojnego chłopaka, który to dał zakupionego dla mnie misia innej dziewczynie, a potem wolał spać obok niej na leżakowaniu. Rebecca, kiedy to o niej pomyślę, robi mi się niedobrze. Tak, było to kilkanaście lat temu.. Miałam wtedy piękną lalkę. Zwała się Penny. Była egoistką w cudownej żółtej sukience, której to jej cholernie zazdrościłam, ale kochałam ją. Pamiętam jak zostawiłam ją w parku na jednej z ławek i od tamtej pory już nigdy jej nie spotkałam. Jej czerwone włosy zostały jedynie w mojej pamięci i na jednym zdjęciu.. Kiedy byłam mała gotowałam z babcią różne rzeczy na obiad, chodziłam na spacery z rodzicami i MIAŁAM jego. Najlepszego przyjaciela. 

__________________

Witam na moim nowym opowiadaniu o 1D. Od razu chciałam podziękować

Ani, która napisała oto ten prolog u góry i który mi się mega podoba :) Mam

nadzieję, że Wam również :) 

Rozdział pierwszy powinien się niedługo pojawić, bo mam już napisany :3 

Jeśli ktoś chcę być informowany o nowych rozdziałach, niech zostawi pod

tym postem swój twitter albo numer gg :) 

Zapraszam do brania udziału w ankiecie po prawej strony.  Z góry dziękuje.
No i czekam na szczere opinie co do pierwszej części opowiadania <3


Do napisania, xoxo.